Zajęcia AAC przeznaczone są dla uczniów:

• z zaburzeniami ekspresji językowej – do tej grupy należą osoby, które rozumieją mowę innych, ale same nie mogą mówić. Celem AAC jest wówczas zapewnienie takiego sposobu porozumiewania się, który stałby się stałym sposobem ekspresji językowej,
• wymagających języka alternatywnego – w tej grupie znajdują się osoby, które mają poważne problemy z rozumieniem mowy, a komunikacja alternatywna jest podstawowym sposobem porozumiewania się. Celem AAC jest stworzenie możliwości nauki rozumienia i używania alternatywnego środka komunikacji bez potrzeby stosowania mowy werbalnej,
• wymagających wsparcia językowego – do tej grupy należą osoby, które posługują się mową werbalną, ale wyrazistość ich wypowiedzi jest mocno ograniczona –AAC ulepsza wówczas ekspresję językową.
Stosowane w pracy nad rozwojem porozumiewania się dziecka niemówiącego systemy znaków powinny się charakteryzować: łatwością demonstrowania i wykonywania znaków, czytelnością, możliwością tworzenia różnych kombinacji i łączenia znaków. Wskazane jest korzystanie z różnych znaków i systemów oraz z różnych urządzeń technicznych. Każdy system ma użytkownikowi coś innego do zaoferowania.

Dzięki stosowaniu AAC:

• dziecko lepiej rozumie świat i to, co do niego mówimy, dzięki temu czuje się bezpieczniej;
• dziecko dokonuje wyborów, dzięki temu jest niezależne i samodzielne;
• dziecko może wyrażać swoje prośby i potrzeby, być lepiej rozumianym przez inne osoby;
• dziecko może rozmawiać nie tylko z mamą/tatą, ale też rówieśnikami, nauczycielami – poszerza się w ten sposób krąg partnerów komunikacyjnych;
• rozwija się poznawczo – poznaje nowe rzeczy, zdobywa nowe informacje;
• dziecko może mówić nam o tym, co było lub o tym co będzie i może zadawać nam pytania;
• może aktywnie uczestniczyć w sytuacjach komunikacyjnych – nie pozostaje bierne;
• symbole AAC są idealnym sposobem na pokazanie dziecku, że jego sposób komunikacji „działa” i w ten sposób motywować dziecko do mówienia;
• symbole AAC są pomocne dla dzieci, których mowa jest mało wyraźna –umożliwiają bycie zrozumianym;
• symbole AAC wzmagają gotowość i motywację komunikacyjną;
• w sytuacji braku pojawienia się mowy, stanowią alternatywą dla komunikacji.

Nadrzędnym celem zajęć AAC jest zapewnienie każdej osobie ze złożonymi potrzebami komunikacyjnymi jak największej autonomii – możliwości powiedzenia tego, co chce, komu chce i kiedy chce. Umiejętności komunikacyjne uczniów ćwiczone i doskonalone są więc podczas zajęć specjalistycznych, edukacyjnych i świetlicowych, a także podczas wyjść i wycieczek szkolnych.

Zajęcia rewalidacyjne w SPS nr 213 wzbogacone zostały o metodę EEG BIOFEEDBACK.

Jest to metoda uczenia się z wykorzystaniem sprzętu komputerowego:

1. Monitora dla ucznia
2. Monitora dla terapeuty
3. Elektrod: 2 usznych i 1 przyklejonej do głowy
4. Głowicy

Za pomocą elektrod odczytywana jest aktualna czynność bioelektryczna mózgu. Przetwarzana jest ona za pomocą głowicy w obraz wideogry i obraz dla terapeuty- wykresy.
Dzięki temu terapeuta może tak ustawiać cele terapii, aby obniżać aktywność fal mózgowych, których jest nadmiar oraz podwyższać aktywność tych, których jest zbyt mało.

Za pomocą metody EEG BIOFEEDBACK dziecko samo uczy się, jak jego własny mózg powinien pracować przy minimalnym zużyciu energii, wykorzystując wszystkie możliwości funkcji poznawczych i optymalizując koncentrację uwagi, pamięć, twórczość, sen, organizację i planowanie swoich poczynań itp.

Dla kogo:

• przy niepełnosprawności intelektualnej,
• przy zaburzeniach koncentracji uwagi i pamięci,
• przy nadpobudliwości psychoruchowej, agresji (ADHD, ADD),
• przy problemach szkolnych (problemy w nauce, dysleksja, dyskalkulia i inne),
• przy zaburzeniach mowy,
• przy zaburzeniach ze spektrum autyzmu.

Stosowany w celu:

• poprawy koncentracji uwagi,
• zwiększenia efektywności uczenia się,
• usprawnienia motoryki, koordynacji wzrokowo – ruchowej,
• rozwoju mowy,
• zmniejszenia napięcia emocjonalnego,
• panowania nad emocjami,
• poprawy samooceny.

Dzieci kierowane są na terapię EEGBIOFEEDBACK przez zespół specjalistów: psychologa, logopedę, pedagoga, wychowawcę, który dokonuje wielospecjalistycznej diagnozy poziomu funkcjonowania dziecka. Przed rozpoczęciem terapii uczeń kierowany jest na badanie EEG. Cele szczegółowe terapii ustalane są indywidualnie na podstawie wyników badań i diagnozy specjalistycznej związanej z terapią EEG BIOFEEDBACK.

Uczniowie ze zdiagnozowanym skrzywieniem kręgosłupa i wadami kończyn dolnych kierowani są na zajęcia gimnastyki korekcyjnej. Są to ćwiczenia ruchowe prowadzone przez fizjoterapeutę lub nauczyciela – instruktora gimnastyki korekcyjnej.

Odbywają się one w sali do ćwiczeń, która jest bogato wyposażona w sprzęt i przybory sportowe. W zajęciach uczestniczy niewielka, dobrana grupa 4-6 uczniów.

Celem gimnastyki korekcyjnej jest zahamowanie rozwoju wad kręgosłupa i kończyn dolnych. Ważnym elementem tych działań jest niwelowanie złych nawyków i propagowanie zdrowego stylu życia wśród uczniów i ich najbliższych.

W ramach zajęć wspomagających rozwój dziecka w SPS 213 prowadzona jest terapia integracji sensorycznej (SI)

Zajęcia integracji sensorycznej są adresowane do dzieci, które mają trudności z prawidłowym odbieraniem i przetwarzaniem wrażeń/bodźców sensorycznych w układzie nerwowym. Wówczas w ich zachowaniu możemy obserwować nadwrażliwość na bodźce (np. nadwrażliwość dotykowa, słuchowa), bardzo niską wrażliwość na bodźce, problemy z planowaniem i wykonywaniem ruchów (np. związanych z samoobsługą, pisaniem, jazdą na rowerze), równowagą czy koordynacją.

Terapia integracji sensorycznej określana jest mianem „naukowej zabawy”. Podczas zajęć dziecko huśta się w hamaku, toczy w beczce, jeździ na deskorolce czy balansuje na równoważni. Przez zabawę, przyjemną i interesującą dla dziecka dokonuje się integracja bodźców zmysłowych, która poprawia codzienne funkcjonowanie.

Zajęcia integracji sensorycznej (SI) mogą poprawić uczenie się, zachowanie, poziom sprawności samoobsługowych czy techniki szkolne. SI nie zastępuje edukacji szkolnej, ale może sprawić, że stanie się ona łatwiejsza i przyjemniejsza.

Zajęcia SI poprzedzone są diagnozą procesów przetwarzania sensorycznego i prowadzone są wyłącznie przez certyfikowanych terapeutów integracji sensorycznej z II stopniem przygotowania.

Terapia psychomotoryczna jest systemem usprawniania dzieci w wieku przedszkolnym i wczesnoszkolnym, których rozwój ruchowy, mowa, emocje oraz schemat ciała nie rozwijają się harmonijnie.

Zajęcia są prowadzone w małych grupach 4-6 osobowych przez dwóch terapeutów: pedagoga i fizjoterapeutę. Ważnym elementem jest przewidywalność ćwiczeń. Są one podzielone na trzy części: ćwiczenia indukcyjne (przygotowawcze), ćwiczenia dużej motoryki i schematu ciała oraz aplikacje w formie gier dydaktycznych i zabaw kształtujących
percepcję zmysłową, koordynację wzrokowo-ruchową i grafomotorykę. W czasie wykonywania ćwiczeń ruchowych dzieci śpiewają i powtarzają rymowanki, co jest bardzo istotnym elementem kształtowania komunikacji werbalnej.

Uczniowie niepełnosprawni ruchowo uczestniczą w zajęciach rehabilitacji ruchowej. Pod opieką fizjoterapeuty wykonują ćwiczenia ruchowe zgodnie z zaleceniami lekarskimi, wynikającymi ze specyfiki choroby i aktualnego stanu sprawności.

Celem rehabilitacji ruchowej jest optymalna sprawność ucznia w samoobsłudze, zapobieganie powstawaniu i pogłębianiu się deformacji kostno-stawowych wynikających z unieruchomienia i wymuszonej pozycji ciała.

Rehabilitację ruchową prowadzi fizjoterapeuta w dobrze wyposażonej do ćwiczeń sali. Są to zajęcia indywidualne lub w grupie 2-3 osobowej.

Ważnym elementem aktywizacji ruchowej uczniów niepełnosprawnych ruchowo jest sport szkolny. Dbamy, aby nasi uczniowie z dysfunkcją narządu ruchu uczestniczyli w szkolnych turniejach sprawności, dostosowujemy ich formułę do ich potrzeb i możliwości funkcjonalnych.

Nadrzędnym celem terapii logopedycznej jest usprawnienie procesu komunikacji w stopniu umożliwiającym samodzielne radzenie sobie w życiu oraz zaspokojenie potrzeby porozumiewania się z innymi.

Zadania realizowane w procesie terapii to:

• stymulacja rozwoju mowy
• praca nad poprawnością gramatycznej, semantycznej i leksykalnej strony wypowiedzi
• modyfikacja artykulacyjnej i prozodycznej strony wypowiedzi
• rozwijanie kompetencji komunikacyjnej
• stymulacja rozwoju mowy narracyjnej i opowieściowej
• wypracowywanie właściwych nawyków związanych z mówieniem – ćwiczenia emisji głosu
• wprowadzanie alternatywnych i wspomagających systemów komunikacji
• wspomaganie rozwoju poznawczego

W naszej pracy korzystamy z klasycznych metod logopedycznych oraz:

• metody symultaniczno- sekwencyjnej prof. Jagody Cieszyńskiej
• metod komunikacji alternatywnej i wspomagającej AAC
• logorytmiki
• pedagogiki zabawy
• metody dobrego startu
• dramy
• pracy z mikrofonem
• metody integracji sensorycznej – SI

Od września nasza szkoła poszerzyła swoją ofertę terapeutyczną o mikropolaryzację tDCS. To stymulacja przezczaszkowa oraz modulacja pobudliwości i neuroplastyczności komórek nerwowych. Jest to metoda nieinwazyjna i bezpieczna w wykonaniu. Uczeń za pomocą opaski wyposażonej w elektrody jest poddawany stymulacji. Program stymulacji zawsze indywidualnie dostosowujemy do każdego dziecka. Metoda ta usprawnia funkcjonowanie mózgu oraz przywraca utracone właściwości tkankom nerwowym. Powoduje zmianę pobudliwości kory mózgowej, regulując przebieg procesów poznawczych.